...

                         

برای عشق تمنا کن ولی خار نشو. برای عشق قبول کن ولی غرورتت را از دست نده . برای عشق گریه کن ولی به کسی نگو. برای عشق مثل شمع بسوز ولی نگذار پروانه ببینه. برای عشق پیمان ببند ولی پیمان نشکن . برای عشق جون خودت رو بده ولی جون کسی رو نگیر . برای عشق وصال کن ولی فرار نکن . برای عشق زندگی کن ولی عاشقونه زندگی کن . برای عشق بمیر ولی کسی رو نکش . برای عشق خودت باش ولی خوب باش

مرگ احساس

مرگ احساس مرگی خاموش 

مرگی با صدای سکوت عشق 

مرگی که روشناییش همچون شب تیره تاریک است 

مرگ احساس یعنی تولد جدایی 

مرگ احساس یعنی طرد عشق از وجود 

مرگی با بوی هیچ

با رنگ پوچ

 رنگی که با احساس پیوند جدایی بسته 

مرگی ساده که به شگل پیچده در وجودم پهناور شده

لبخندی که سرشار از اشک است 

اشکی از جنس خون 

خونی که قرمز و سبز نیست 

سیاه است 

اری مرگی که تیره خاموش و بی صداست 

مرگی که  زندگی میکند 

اما ...

مرا از زندگی دور میکند

 

تا شقایق هست...

تو چه گفتی سهراب؟

قایقی خواهم ساخت...

با کدوم عمر دراز؟

نوح اگر کشتی ساخت، عمر خود را گذراند

با تبر روز و شبش، بر درختان افتاد

سالیان طول کشید، عاقبت اما ساخت

پس بگو ای سهراب ... شعر نو خواهم ساخت

بیخیال قایق....

یا که می گفتی....

تا شقایق هست زندگی باید کرد؟

این سخن یعنی چه؟

با شقایق باشی.... زندگی خواهی کرد

ورنه این شعرو سخن یک خیال پوچ است

پس اگر میگفتی... تا شقایق هست، حسرتی باید خورد جمله زیباتر میشد

_{تو ببخشم سهراب...}

_{که اگر در شعرت، نکته ای آوردم، انتقادی کردم}

بخدا دلگیرم، از تمام دنیا، از خیال و رویا

بخدا دلگیرم، بخدا من سیرم، نوجوانی پیرم

زندگی رویا نیست

زندگی پردرد است

زندگی نامرد است، زندگی نامرد است...